Sonbaharda yaşayan bir çınarım şimdi, terk etti beni yeşil artık günlerim sadece kahverengi. Gözüm ilkbaharı özler, o zaman yapraklarım geri gelir belki...
Karanlıkta ıssız bir ormanda yürüyen bir çocuğum belki , çok düştüm çok kanadım, kırıldı kolum kanadım cesaretim çoktan terk etti benliğimi...
Hayatının son zamanlarını yaşayan bir ihtiyarım şimdi saçları beyazlamış, yüzü kırışıklıklarla dolu, gözlerinde hayatın acı izleri, artık umutsuzca ölümü bekleyen...
Kurda yem olmak üzere olan bir kuzuyum şimdi, ufak tefek, çaresiz, kaygılı, korkudan titreyen dizleri, gücüm yok artık direnmeye gel de sen kurtar beni...
Umudum kalmadı artık aşktan çünkü çok üzdü beni, belki beni duymadı, belki ben öğrenemedim onun dilini, ne dediğini bilmeden ona inanamam ki, gel aşka inandır beni ey sevgili...
Dedim ya bir başkayım şimdi...
