Belki de iki şey isterdim bu hayatta sana deli gibi aşık olduğumu avaz avaz bağırmak ya da usulca yaklaşıp sarılıp sakinleşmek, kim bilir belki hep bir hayal olarak kalacak, belki hiç yasanmayacak ama güzel olacak hafif acıtacak, ama ağlattığı kadar da güldürecek.
Ah bir bilsen, bir görsen. Bil ki bende o cesaret yok, severim söyleyemem, ağlarım gösteremem, söylerim dinletemem. İşte o zaman sadece susarım...
Evet hayatın bir tarafı benim için fazla eğlenceli, ama diger yüzü bir o kadar melankolik. Sevmek bir yandan çok iyi, bir yandan çok çok kötü.
Ya seversem ve sevmezsen, ya olmazsa. Peki ben yine yere düşersem kalkabilir miyim acaba ? Dayanabilir miyim seni de öncekiler gibi kaybetmeye ?
Gülmek yetmez mi senin yanında ? Seviyorsam vakit senin yaninda su gibi geçmez mi ? Peki her zaman yanımda olsan tılsımı kaybolur mu aşkın ?
Anlaşılan o ki benim için mutlu olmak aşklarca uzaklıkta hâlâ. Anlaşılan o ki sana ulaşana kadar benim bütün gecelerimin sıfatı "hüzünlü"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder