Meğer ne çok üzülmüş ne çok yanılmışım,
Aklıma hükmedip hep kalbimle tartmışım.
Bir rüyadan üzülerek uyanmışım da,
Meğer başka bir rüyaya doğru yol almışım.
Meğer yanlış istikamete sapmışım,
Arayıp arayıp doğru yolu bulamamışım.
Meğer ne çok yanlış yapmışım da,
Hepsini düzeltecek cesareti kendimde bulamamışım.
Meğer kalabalıklar içinde kendimi ben yalnızlaştırmışım,
Bana yaklaşmaya çalışanları çocukça kırmışım. Aslında avaz avaz bağırmışım da,
Hiç kimseye sesimi istediğim gibi duyuramamışım.
Meğer her şeyin iyi olacağına inanmışım,
Olmayacak şeylere olmayacak umutlar bağlamışım.
Gökyüzünde dolaşan bir ateş böceği görmüşüm de,
Yeni güne doğan Güneş gibi karşılamışım.
Güneş doğacak sanmışım da
Boşuna kendimi kandırmışım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder