Bir Damla Gözyaşı:...

Ağlayamıyorum , çok kolaydı aslında hayal kırıklığı her zaman öfke ve nefret getirirdi şimdiye kadar. Yükler ağır olunca kalp yorulur teri gözlerden akardı...

Sinirden ağlardım, üzüntüden ağlardım, acırdım ağlardım, canım yanardı ağlardım...

Şimdi hepsi var; sinir, üzüntü, acıma, acı... Ama ters giden bir şeyler var burada önceleri canımı yakan şeyi tek kalemde silebilir, unutabilirken şimdi yapamıyorum... Bu sefer galiba unutmak istemiyorum.

En son en büyük ağlayışım bir sevgiliyi kalbin derin divanlarından ıssız mezarlıklara taşırkendi... O zaman sana gülebilmiştim...

O zaman anladım ki bir dahaki ağlayışım ancak senin için olabilirdi...

Günler geçti, aklıma sen geldin başım döndü, canım yandı ama tek damla akmadı...

Gözüm dolar gibi oldu sildim damla olmasın dedim... Çünkü biliyordum o damla süzülürse yanaklarımdan, iz bırakırsa tuzu yüzümde kalbimdeki izini silecekti...

Hala vazgeçmedim aslında senden ama hayat senin rahatsız edemem, ufak bir misafirdim güle güle deme vaktim geliyor yavaş yavaş...Sen beni kovmadan ben gidiyorum...

Bu arada o gözyaşı hala akmadı ama benim silecek gücüm de kalmadı...