Diyecek Bir Şey Kalmadı !

Bugün neyi fark ettim biliyor musun ? Unutmaya başlamışım yavaş yavaş. Nasıl mı yavaş yavaş ? Sesini unutmuşum çoktan, bunu gözlerin izleyecek, sonra saçların, bir gün dudaklarını unutacağım, bir gün ellerini... Sonra bende sana dair hiç bir şey kalmayacak, sadece adın...  Illa ki sen de okuduğum her kitap gibi biteceksin. Ruhumda bir boşluk olarak kalacaksın, göğüs kafesimin en derinlerinde. Seni yavaş yavaş yok edeceğim, ufak da olsa bıraktığın yaranın izi gidecek zamanla, ama yerini her zaman bileceğim. Diyecek bir şey kalmadı, aslında söylecek çok şey var ama ne benim gönlüm el verir söylemeye ne de senin aklın alır...