Saat 5

Saat tam beş. Gün geçtikçe erteleniyor saati uyumalarımın. Bir türlü uyuyamıyorum, ne zaman uzansam bir taraflardan çekiştiriyor yokluğun, canımı acıtıyor yalnızlığım.Baktım olmuyor, başımın ucunda açık bir pencereden gökyüzünü seyrediyorum. Iki tane yıldız var koskoca gökyüzünde sadece iki tanecik... Sen ve ben geliyor aklıma hiç bir zaman olmayan ikili... Yıldızlar da bizim gibi çok farklı yerlerde, farklı hayatlarda. Saatin de ilerlemesiyle o derin lacivert gök, yavaş yavaş kendini apaçık bir maviye bırakıyor. Güneş geleceğini haber veriyor. Diyor ki "Merak etme geliyorum, her doğan gün gibi yine karanlıktan çıkıp geldim. Sen de kurtulacaksın bu karanlıktan. Hadi şimdi yat güzel bir gün seni bekliyor." Her gün gibi değil bugün hissediyorum. Sanırım yavaş yavaş uykum geliyor kaçmam gerek. Bu arada... Her şey için teşekkürler Güneş !

 ~EMRE DOĞAN~