Cenneti de gördüm, cehennemi de.
Öyle bir aşk yaşadım ki,
Tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de.
Bazıları seyrederken hayatı en önden,
Kendime bir sahne buldum, oynadım.
Öyle bir rol vermişler ki,
Okudum, okudum, anlamadım.
Kendi kendime konuştum, bazen evimde;
Hem kızdım, hem güldüm halime,
Sonra dedim ki, “Söz ver kendine”,
“Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin…
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin…
Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin…
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin…
Öyle bir hayat yaşadım ki, son yolculukları erken tanıdım.
Öyle çok değerliymiş ki zaman ve AN,
Hep acele etmem bundan, anladım…”
Friedrich Nietzsche
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder